Van 9 tot 13 april was het Journalism Festival in Perugia. Bij deze blog post wil ik graag stilstaan bij mijn ervaringen van dit festival, wil ik mijn gedachtes over de lezingen delen en ten slotte kan je aan het einde van deze post mijn video terugvinden die ik van het festival heb gemaakt. Arrivederci!
Mijn ervaringen van het festival:
Ik vond het festival een van de meest bijzondere ervaringen die ik tot nu toe heb mogen meemaken met Nimbin. Ik vond het erg gaaf om voor een aantal dagen lang omringt te zijn met zoveel verschillende journalisten die gespecialiseerd zijn op zoveel soorten gebieden. In sommige gevallen vond ik dit ook wel een beetje overweldigend. Voor mijn gevoel hadden de aanwezige journalisten al zoveel bereikt in hun carrière en loop ik daar een beetje rond als onwetende, beginnende student. Of dit gevoel echt helemaal klopt? Natuurlijk niet! Ik denk dat als je al aanwezig bent op zo’n enorm festival je al laat zien dat je geïnteresseerd bent in het vakgebied. Naar mijn mening is interesse het belangrijkste in de journalistieke wereld. Zonder interesse zouden er een hoop verhalen niet gemaakt zijn.
Dus of ik echt onwetend ben, is denk ik niet per se waar. Wel ben ik na het festival erachter gekomen dat ik op veel gebieden nog wel extra kennis kan vergaren. Zo was ik op de tweede dag van het festival bij een lezing aanwezig over Syrië. Ik was tijdens deze lezing erachter gekomen dat ik zelf te weinig over het conflict in Syrië weet. Naar mijn mening hoor ik als journalist over veel soorten onderwerpen de basis kennis te weten. Deze lezing heeft mij dus wakker geschud om vaker de tijd te nemen wat extra kennis op te doen over verschillende, belangrijke onderwerpen. Hieronder kan je een lijstje vinden van een aantal onderwerpen die ik een keer onder de loep wil nemen (dit lijstje wordt later waarschijnlijk nog verder aangevuld):
- Verschillende crises die zich momenteel afspelen in de wereld: Oekraïne, Haïtie, Burkana Faso, Zuid-Soedan, Syrië, Jemen, Congo, Afghanistan, Ethiopië, Somalië, Gaza of Rwanda
- De handelsoorlog van Trump
- AI
- Gisele Pelicot
Na de lezing over Syrië had ik nog een korte interactie gehad met een andere journalist. Na ons gesprek nodigde hij mij uit om samen naar een volgende lezing te gaan. Op dat moment had ik met Eline afgesproken om samen nog een rondje door de stad te lopen, dus sloeg ik zijn voorstel vriendelijk af. Achteraf vind ik het best wel jammer dat ik zijn voorstel had geweigerd. Misschien had ik door mee te gaan naar een andere lezing met hem een kans gehad op een nieuwe connectie uit het buitenland. Tijdens het festival heb ik voor de rest niet echt andere journalisten durven aan te spreken. In veel gevallen liepen alle journalisten na een lezing gelijk door naar de volgende en hierdoor had ik niet echt de kans om iemand aan te spreken. Buiten de lezingen om vond ik het vooral heel erg eng om met een journalist te praten. Ik wist vaak niet echt waar ik het dan met de journalist over kon hebben en wat ik eigenlijk met een eventuele connectie kon doen. Moet ik iemand dan later een appje sturen of is de connectie alleen maar voor het idee? Al deze ideeën over het wel of niet aanspreken van een journalist of spreker liet mij er toe leiden dat ik met geen enkele journalist een echt goed gesprek heb gehad. Ik vind dit best wel zonde, omdat het Journalism Festival het meest geschikte moment was om dit juist wel te doen. Wat ik dus ook heb geleerd van het festival is dat ik mezelf niet te bescheiden moet opstellen en gewoon op mensen kan afstappen. In de toekomst, voor een eventueel ander journalistiek festival of conferentie, ga ik dit zeker wel proberen te doen.
https://www.vluchteling.nl/nieuws/de-10-crises-om-in-de-gaten-te-houden-in-2023
De lezingen die ik heb gevolgd en mijn gedachtes erover:
The Power of Editorial Cartoons. Dit was de allereerste lezing die ik tijdens het festival had gevolgd, en daarbij ook misschien wel een van de meest interessante. Tjerd Royaards en Stellina Chen konden beide heel erg boeiend over hun werk als cartoonist praten. Ik was zelf niet heel erg bekend met het proces van het maken tot een goede journalistieke cartoon. Ik weet door de lezing dat een cartoonist niet zomaar alleen kritische tekeningen maakt. Een cartoonist maakt cartoons met soms zelfs gevaar op eigen leven. Hieruit kan ook blijken dat een cartoon in een krant soms zelfs net zoveel impact heeft als een geschreven artikel.
Going undercover. Ook deze lezing vond ik erg boeiend. Ik wist niet dat er zoveel verschillende manieren zijn om voor een journalistieke productie undercover te kunnen gaan. Zo legde een van de sprekers een methode genaamd de honeypot methode uit. De uitvoering van deze methode vond ik erg interessant om te horen. Hij vertelde dat ze voor een onderzoek naar diefstal in een hotel een hoop voorbereidingen moesten doen om zo goed mogelijk undercover te kunnen gaan. Ze boekten van te voren een hele dure kamer in het hotel, vervolgens huurden ze voor een dag een persoonlijke assistent in en kochten ze merkschoenen met het prijskaartje er nog aan. Al deze voorbereidingen werden getroffen met als doel om meer aanzien te krijgen en de criminelen naar hun toe te lokken. Wat ik dus heb geleerd van deze lezing is dat zomaar undercover voor een productie gaan niet zo makkelijk is als je zou denken. Vaak kost zo’n undercover proces soms wel meer tijd dan het journalistieke onderzoek zelf.
Gisele Pelicot. Voordat ik naar deze lezing was gegaan, wist ik zelf vrij weinig over de rechtszaak van Gisele Pelicot. Hierdoor schrok ik enorm wat er allemaal werd verteld tijdens de lezing. Hoe kan het dat we nog in een wereld leven waar mannen zulke enorme schoften zijn?! Ik kan er gewoon geen woorden voor vinden hoe bizar het verhaal van Giselle was. Een man die zijn eigen vrouw voor jarenlang verkracht en daarbij toestemming gaf aan tientallen andere mannen om dit ook bij zijn vrouw te doen. Ik vind het erg lastig om op te schrijven hoe ik me hierbij voel. Ik probeer altijd het beste in de mens te zien, maar door dit soort bizarre verhalen wordt het steeds lastiger om dit te kunnen doen. Wat ik nog het meest schokkende vind, is dat dit natuurlijk niet alleen bij Giselle is gebeurd. Ruim 40% van de Nederlandse vrouwen heeft in haar leven te maken gehad met seksueel misbruik. Dat is toch gewoon te gek voor woorden?! Er was tijdens de lezing nog een quote die nu nog steeds erg veel impact op mij heeft. “If we cannot make it right for the 51% of the world (women), we cannot get it right for other communities (people from colour, lgbtqi etc.).” 51% van de bevolking van de wereld is vrouw. De vrouw is zo enorm belangrijk voor de wereld, maar wordt nog steeds op de dag van vandaag zo enorm achtergesteld! Dat is toch gewoon te triest voor woorden.
All journalists are content creators. Vooral al door de intrigerende titel, was ik geïnteresseerd geraakt om naar deze lezing te gaan. Ik word zelf een beetje allergisch van het woord content creator of influencer, dus ik was erg nieuwsgierig wat er allemaal in deze lezing daarover verteld zou worden. Achteraf vond ik het misschien niet de meest boeiende lezing waar ik naartoe ben geweest. De lezing ging vooral over de platforms van de sprekers en ervaringen rondom het maken van videos. Ik miste een beetje een conclusie op de titel. Ik weet nu nog steeds niet echt waarom journalisten ook worden gezien als content creators.
Lessons from feminists investigate journalists around the world. Ik had bij sommige lezingen een beetje het gevoel dat ik midden in een film was beland en de rest van de film moest volgen zonder de informatie van de eerste helft. Dit gevoel had ik ook tijdens deze lezing. Ik had het gevoel dat het panelgesprek een soort vervolggesprek was van een eerder gesprek. Er werd informatie gegeven waar ik zelf vrij weinig over wist. Ik weet ook niet zeker of dit probleem aan het panel zelf lag of misschien aan het feit dat ik mij toch wat meer had moeten inlezen in het onderwerp voordat ik naar de lezing ging. Desondanks vond ik het wel een beetje jammer dat ik niet de hele lezing kon volgen, omdat ik het onderwerp wel heel interessant vind.
Preserving truth; the role of journalism in Syria’s past & future. Ik was eigenlijk geheel onverwachts naar deze lezing gegaan. In eerste instantie wilde ik graag de lezing ‘Unplugging to reconnect‘ volgen, maar ik vond het een beetje een saaie lezing dus was ik tussendoor weggelopen. Ik besloot toen naar het theater te gaan, omdat deze locatie dichtbij mijn oorspronkelijke lezing was. Toen ik de zaal binnenliep zag ik dus dat er toen een lezing werd gegeven over het conflict in Syrië. Ik ben achteraf erg blij dat ik deze lezing ben gaan volgen. Zoals ik al eerder heb benoemd, weet ik zelf nog niet zoveel over het conflict in Syrië. Deze lezing heeft nieuwe inzichten gegeven tot de journalistiek in Syrië. Jarenlang was het erg lastig om nieuws vast te leggen en up te loaden in het land. Nu kan dit gelukkig weer wel en een van de sprekers, Danny Makki , legde tijdens de lezing uit hoe hij dat doet. Zo beschreef hij dat hij in zijn journalistieke werk vooral het leven van Syrische mensen buiten de oorlog probeert vast te leggen, denk hierbij aan dj’s of schilders. Hij koos hiervoor vooral mensen uit de culturele sector met als doel: “The goverment didn’t kill the cultural scene of Syria.”
Disrupted politics. Als ik eerlijk ben kan ik mij niet zoveel meer herinneren van deze lezing. Ik denk dat ik een beetje hetzelfde gevoel over deze lezing heb als bij de lezing over ”feminists investigate journalists’. Er werd vooral veel informatie gegeven waar de rest van de zaal al van alles over wist, maar waar ik eigenlijk helemaal niks van snapte. Ik denk dat zijn lezing vooral gericht was op mensen die al vaker naar hem hadden geluisterd of geïnteresseerd zijn in zijn vakgebied.
Introducing to A.I reporting. Van alle lezingen waar ik naartoe ben geweest is dit denk ik wel een waarvan ik het meest heb geleerd. A.I. is namelijk een erg complex onderwerp en de spreker heeft het op hele duidelijke manier kunnen uitleggen. Naast de basisuitleg over A.I. heeft ze ons ook een aantal vormen laten zien hoe je nieuws kan maken over dit onderwerp. Ik denk dat deze informatie op een later moment erg nuttig kan zijn.
Een terugblik op het Journalism Festival in Perugia: